www.cnczone.nl

Wat een hoop poeha maken ze daar bij HAAS voor zoiets simpels

Ik ben nog niet tegen dat probleem aan gelopen; ik heb eigenlijk alleen nog maar korte dingen gedraaid. Maar zo wel, dan is SSV implementeren knap simpel (linuxcnc 'siggen' componentje om een sinus te genereren, optellen bij de motion.spindle-speed-out voor het de PID-controller in gaat die de spindelsnelheid regelt, klaar).

Desalnietteplus: handig om te weten dat het ooit een significant verschil kan maken.

Ja, sommige dingen laten zich soms eenvoudig oplossen.
In het verleden werden er vaak bij mn bedrijf erg lange thermowells gedraaid.
Daar was meestal het probleem dat de oppervlakte niet glad werd tijdens het draaien.
Je moest altijd nabewerken met een schuuraktie om het gewenste oppervlakte kwaliteit
te krijgen. Dan was SSV echt een oplossing voor ons geweest.
Inderdaad als je een VFD elektronisch aanstuurd is dit eenvoudig te realiseren.
Cees

Ik denk inderdaad dat toerental mooier is dan voeding, je oppervlakteafwerking zal waarschijnlijk ook variabel zijn bij een variabele voeding. Dit zal bij variabel toerental ook wel zo zijn, maar in veel mindere mate denk ik.

Variëren van snijsnelheid is natuurlijk iets heel anders dan je beitelpunt een aangepaste beweging laten maken.
Aanzet snelheid variëren is nog (relatief) simpel te bewerkstelligen, maar als je daadwerkelijk een stukje terug wilt, moet er wel iets extra's gebeuren.

Stotterdraaien en SSV zijn inderdaad lapmiddelen met verschillende doelen.

- Stotterdraaien doe je omdat je lintspanen geforceerd wil breken. Je ziet inderdaad 'ringen' in het oppervlak, dus je moet dat niet de laatste gang doen. Maar de laatste gang heb je toch een kleinere langsvoeding om het oppervlak glad te maken dus 'if langsvoeding > 0,1mm/omw then wel stotteren else niet' zal de truuk wel doen zonder al te heftig in macro's en postprocessors in te hoeven grijpen. En als het niet doet wat ik wil dan wijzig ik het wel; dit is ook pas het eerste idee.

- SSV doe je omdat je wil voorkomen dat resonanties de kans krijgen om op te bouwen tot het punt dat ze schadelijk worden. Doe je met frezen eigenlijk ook; als de boel begint te snerpen speel je ook wat met de spindel-override.

Ik denk dat ik die SSV er ook maar bij bak. Nodig heb ik dat op dit moment nog niet, maar zoals eerder vermeld is dat absoluut de moeite niet en in een half uurtje voor elkaar. En dan is-ie er als ik 'm ooit wel nodig heb.

@hugo: ik doe nu dus wel degelijk een stukje terug. Enkel de aanzet varieren werkt onvoldoende. Het probleem: hoe lang moet ik de beitel stilzetten voordat alle vering eruit is en de spaan daadwerkelijk dikte 0 heeft? Even de spaandikte plus een kleine marge terugtrekken en ik weet heel wat zekerder dat-ie breekt. Testje met een lang en dun stuk nylon (wat van dat dramaplastic is) laat dat ook zien.

De 'maar' bij dat terugtrekken dat ik de tegenovergestelde richting pak van de richting waarin de beitel bewoog. Was de voeding in Z- richting dan trek ik terug in Z+, was de voeding in X+ richting, dan trek ik terug in X-, was de voeding 33 graden in het XZ vlak dan trek ik terug op 203 graden, etc.
Met lineaire bewegingen gaat dat altijd goed, want als die lang genoeg is om een terugtrekbeweging te triggeren is er ook genoeg ruimte om dat te doen. Bij circelbogen gaat dat wel potentieel fout; als dat terugtrekken op het punt gebeurt waar er 'bijna' tangentieel aangesloten word op een recht lijnstuk dan zit je na terugtrekken in je materiaal.

bij langspanig materiaal zoals nylon en pe, gewoon de stofzuiger er achter, die zuigt alles naar binnen, geen problemen meer met vogelnestjes

Ja, maar bij de minder-voor-draaien-op-een-klein-bankje geschikte staalsoorten heb je wel lintspanen maar is die stofzuiger weer niet zo handig. En in het leven van een hobbyist is een stuk ijzer van de bouw of een oude cardanas ofzo helemaal nog geen vreemde situatie.

Draai-vraagje: draadsnijden. Ik wil een M7x0,5 buitendraad op een stukje roodkoper, en dit keer kan ik niet valsspelen met een snijplaat of tap want die maat heb ik niet

Ik heb een scherp HSS beiteltje voor buitendraad. Als ik het goed begrijp moet ik 0,87 * 0,5 = 0,43mm diep snijden, OK. Een royale kwak snijolie, OK. Maar dan...

- Welke snijsnelheid kies ik? Iets van 10m/min ofzo? Of is dat al te snel? Waarom word je geacht met draadsnijden een veel lagere snijsnelheid te kiezen eigenlijk? Enkel vanwege het fragiele puntje?
- In hoeveel gangen snij je zoiets?
- Reduceer ik de snedediepte per gang (beitel krijgt immers steeds meer materiaal voor de kiezen), of hou ik die constant? Zal bij 0,43mm diepte wel niet zoveel uitmaken, maar vroeg of laat wil ik vast iets met 3mm spoed in unobtainium doen ofzo.
- Ik heb een CNC-machine, dus ik hoef niet perse in het centrum van de draad naar binnen te gaan. Ik kan ook hapje links, hapje rechts doen, en dat afwisselen tot ik op diepte ben bijvoorbeeld. Is dat nog zinvol?

Hapje links, hapje rechts is wel een gangbare methode om draad te snijden.. mensen die veel conventioneel draad draaien op de draaibank, voeden ook wel "langs de flank" in.. met de bovenslede onder een hoek dus.. (gaat uiteraard alleen op voor 3hoekige draadprofielen..
Snedediepte en voeding/toerental.. tja.. dat doe ik zelf ook altijd op gevoel.. rustig aan dan breekt het lijntje niet..

Ja, dat 'langs de flank' invoeren kan ik ook. Die computer doet immers wat ik 'm vertel dat-ie moet doen. Maar wat is daar dan weer het specifieke voordeel van?

Kwa toerental en snedediepte op het gevoel: da's alleen maar leuk als je gevoel ook klopt.

It's all in the chatter.

Als ie jankt, meer voeden of je beitel slijpen.

Als je hem stil zet, meer koppel op de as en anders iets minder gek doen

DaBit schreef:Ja, dat 'langs de flank' invoeren kan ik ook. Die computer doet immers wat ik 'm vertel dat-ie moet doen. Maar wat is daar dan weer het specifieke voordeel van?

Kwa toerental en snedediepte op het gevoel: da's alleen maar leuk als je gevoel ook klopt.

Langs de flank heeft als voordeel dat er maar 1 snijkant snijd, dus komt er ook maar 1 spaantje. Bij 2 spaantjes zouden ze elkaar in de weg kunnen gaan zitten.
En de techniek is dan om niet onder 30 graden in te voeren, maar 25 graden of zo, dan krijg je geen stapjes in de andere flank. ( bij 0.5 spoed zal het wel allemaal onder de waarneembare grens zitten )
Het 2e voordeel is als je met 1 snijkant werkt, die zou je ook een spaanhoek kunnen geven, en dat scheelt soms ook best.

Dat lage toerental heeft volgens mij niets met snijsnelheid te maken, meer met regel snelheid.
En aangezien die CNC dat veel sneller kan dan een mens, kun je CNC dus net zo hard draaien als wenselijk is voor dat materiaal. Dus gewoon 1000 toeren, 0.05 diepte per keer invoeren, en op het eind nog een keertje 0.01 of zo.
Als je conventioneel een draadje passnijd, doe je ook 0.0niks om de boel zuiver lopend te krijgen, zie je ook de krulletjes er af komen, dus moet lukken.
Een braampje op de top krijg je toch wel, top even nakietelen voordat je de laatste gang nog eens doet is conventioneel wel te doen ( met een bruneer vijltje ) maar een stukje scotch brite als je klaar bent doet soms ook wonderen.

Maar zoals wel meerdere discussies hier tegenwoordig over moeilijke materialen: als je gereedschap niet scherp is, is alles moeilijk te frezen / draaien.

hugo stoutjesdijk schreef: En de techniek is dan om niet onder 30 graden in te voeren, maar 25 graden of zo, dan krijg je geen stapjes in de andere flank. ( bij 0.5 spoed zal het wel allemaal onder de waarneembare grens zitten )
Het 2e voordeel is als je met 1 snijkant werkt, die zou je ook een spaanhoek kunnen geven, en dat scheelt soms ook best.

Het puntje snijd altijd aan twee kanten zou ik zeggen?

Een braampje op de top krijg je toch wel, top even nakietelen voordat je de laatste gang nog eens doet is conventioneel wel te doen ( met een bruneer vijltje ) maar een stukje scotch brite als je klaar bent doet soms ook wonderen.

Met een schuurpapiertje of sleutelvijltje lukken die braampjes meestal ook wel. En verder, ach, het ding hoeft maar 1x op de plek te zitten om de overgangsweerstand van een 510 connector+draadverbindingen naar de elektronica te calibreren. Daarvoor is het al gauw goed genoeg.

Maar zoals wel meerdere discussies hier tegenwoordig over moeilijke materialen: als je gereedschap niet scherp is, is alles moeilijk te frezen / draaien.

Ja, daar ben ik het wel mee eens. Als ik ooit zin heb kan ik eens een paar 'hockeypucks' maken met gleuven onder de juiste hoeken erin. Dat maakt het makkelijk om zo'n beiteltje even op de vlakplaat op te poetsen.

DaBit schreef:Het puntje snijd altijd aan twee kanten zou ik zeggen?

Ja, waar houd het 'puntje' op ?

Allemaal een beetje geneuzel in de marge. Maar als je invoert onder 30 graden,
komt de spaan toch echt alleen aan de 'voorop' lopende snijkant.
Om die andere flank toch een beetje na te poetsen doe je <30 graden.