diepchess schreef:
Zelfs double precision floating point die 64 bits floating point gebruikt, die heeft dus significantie (mantissa) 53 bits. Het is mij onduidelijk waarom ze besloten de wereld te zien als single precision aldaar.
Afgezien van het feit dat floating point voor mietjes is (een enkele uitzondering die het dynamische bereik echt nodig heeft daar gelaten): single-precision rekent 2x zo snel als double-precision. Er passen er 2x zoveel in een cachelijn, er kunnen er 2x zoveel in de reorderbuffers, en je kunt er met SSEx 2x zoveel bewerken in 1 operatie.
Die afrondingsfouten zorgen er vaak voor dat vlakken niet op elkaar passen. De CAM software raakt dan compleet in de war en maakt er een janboel van ineens en ipv dat er dus een microscopisch klein gaatje ergens zit, wordt het hele object erdoor vervormd.
Werkt zo'n STL dan niet met een vertex- en face-lijst? dus vertices 1:(0,0) 2:(10,0) 3:(10,10) en 4:(0,10) en faces 1-2-3 en 1-3-4?
De belangrijkste wet in de wetenschap: 'hoe minder efficient en hoe meer herrie, hoe leuker het is'
heb met netfabb eea goed gekregen..
Ziet er leuk uit, hij klopt ok nog.
Heb met de settings zitten spelen en heb de koeling uit bij eerst en laatste lagen.
Pinter langzaam gezet enz enz enz
Maar kan niet echt warm lopen van de prints..
Zie toch heel veel naadjes/laagjes enz
Had eigenlijk meer gladdere vlakken verwacht...
Zijn daar oplossingen voor? [ print met PLA ]
En is er een optie om de support mooi weg te krijgen...
